Falar galego, que bonito é

Mouchos, coruxas, sapos e bruxas
Demos, trasgos e diaños, espritos das nevoadas veigas
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das menciñeiras
Podres cañotas furadas fogar dos vermes e alimañas
Lume das Santas Compañas, mal de ollo, negros meigallos
Cheiro dos mortos, tronos e raios
Oubeo do can, pregón da morte, fuciño do sátiro e pé de coello
Pecadora lingua da mala muller casada con home vello
Averno de Satán e Belcebú, lume dos cadavres ardentes
Corpos mutilados dos indecentes
Peidos dos infernais cús, muxido da mar embravescida
Barriga inútil da muller solteira
Falar dos gatos que andan á xaneira
Guedella porca da cabra mal parida

Con este fol levantarei as chamas de este lume
que asemella ao do inferno
Fuxirán as bruxas a cabalo das súas escobas,
índose bañar na praia das areas
gordas

¡Oíde, oíde!
Os ruxidos que dan as que non poden deixar
de queimarse na augardente,
quedando así purificadas
E cando este brevaxe baixe polas nosas gorxas
Quedaremos libres dos males da nosa ialma
e de todo embruxamento
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada:
Si é verdade que tendes máis poder que a humana xente,
eiquí e agora
Facede cos espritos dos amigos que están fora
Participen con nós de esta queimada

Grupo: Mägo de Oz
Disco: Finisterra
Canción: Conxuro (da queimada)